İdlib’deki Sarkaya mülteci kampında hayat uğraşı veren Muhammed bebeğin, en iyi arkadaşı yanından ayırmadığı kedisi.
Muhammed bebeğin babası Halit’in en büyük hayali, oğluna protez tedavisi sağlayıp onu öteki çocuklar üzere oynarken görebilmek.
MUHAMMED 14 AYLIK
İç savaşın gölgesinde, İdlib’deki Sarkaya mülteci kampında hayata gözlerini açtı.
Muhammed bebek, sıcağı kavurucu, soğuğu dondurucu bu mülteci kampında dünyaya geldiğinde, öbür bebeklerden farklıydı.
Doğuştan “fokomeli” hastalığına yakalanan Muhammed bebek, kol ve bacak uzuvları eksik doğdu.
Sırf yerde yuvarlanarak hareket edebilen Muhammed bebeğin en yakın arkadaşı, yanından hiç ayırmadığı kedisi.
REJİM ATAĞINDA YARALANAN BABA ÇALIŞAMIYOR
Muhammed’in babası Halit Mısaytıf, Esed rejiminin taş üstünde taş bırakmayan savaş uçaklarının yerle bir ettiği Hama kırsalındaki meskenini 7 yıl evvel terk etmek zorunda kaldı.
Rejimin akınlarında bacağından yaralanan Baba Halit, çalışamıyor.
Ailenin “ev” diye bellediği yer, üç beş tahta kesiminin ayakta tuttuğu bir klübeye çiviyle iliştirilmiş hasır, naylon ve bez modüllerinden ibaret.
İç savaşın yok ettiği sıhhat altyapısı, kısıtlı aşını fakat temin edebilen ailenin çocukları için ilaç bulmasını zorlaştırıyor.
Çocuğu Muhammed’in gereksinimlerini gidermekte zorluk çeken sıkıntılı Baba, “Muhammed’e süt, ilaç ve bez bulmakta zorlanıyoruz. İlaçları her vakit hastanede bulamıyoruz. Eczanelerden temin etmekte zorunda kalıyoruz” diyor.
BABANIN EN BÜYÜK HAYALİ BEBEĞİNİ KOŞARKEN GÖREBİLMEK
İlaçların fiyatlarının iki katına çıkmasından ve erişiminin güç olmasından yakınan baba, cümlesini “yine de halimize şükür” diyerek tamamlıyor.
Muhammed’i kucağından ayırmayan Baba Halit’in en büyük hayali de bebeğini öteki çocuklar üzere yürürken, koşarken ve oyun oynarken görebilmek.
Bir gün bebeğine protez tedavisi uygulayabilme hayaliyle ayakta duran iki çocuk babası Halit, “Muhammed de başka çocuklar üzere memnun bir hayat yaşasın” istiyor.
Ensonhaber
