57 yaşındaki bir çocuk annesi Hava Arslan, 1986 yılında Fransa’ya gitti.
Fransızca öğrendikten sonra dünyanın en iyi üniversiteleri ortasında yer alan Paris 1 Üniversitesi Sorbonne Fakültesi Coğrafya Kısmı’nı kazanan Arslan, eğitimini tamamladı.
Tıpkı üniversitede doktora ve master çalışmalarını yapan Arslan, Güneydoğu Anadolu Projesi (GAP) üzerine çalışma yürüttü.
ÜLKESİNE DÖNDÜ
14 yıl Fransa’da yaşayan Arslan, daha sonra Türkiye’ye dönerek Ankara’ya yerleşti ve özel kurumlarda Fransızca öğretmenliği yapmaya başladı.
Pandeminin başlamasıyla birlikte online ders vermeye başlayan Arslan, bunu fırsat bilerek sıkıldığı kent hayatını terk edip, tarım yapmak için memleketi Elazığ’ın Karakörk köyüne yerleşti.
KURAKLIK, İSTEDİĞİ RANDIMANI OLUŞTURMADI
Geçen yıl birinci olarak 290 dönüme aspir ekimi yapan Arslan, kuraklık nedeniyle istediği randımanı alamadı.
Tarım Vilayet Müdürlüğü ile koordineli bir biçimde çalışan Arslan, 500 dönüm alana kuraklığa daha güçlü olan ve tıbbi olarak kullanılan deve dikeni ekimine karar verdi.
GÜNÜNÜ TRAKTÖR ÜZERİNDE GEÇİRİYOR
Birebir vakitte salep ve badem ekimine de başlayan Arslan, gününün büyük bir kısmını traktör üzerinde tarla sürerek geçiriyor. Arslan, günün başka saatlerinde ise tekrar öğrencilerine online olarak Fransızca dersi vermeyi sürdürüyor.
TOPRAĞA DÖNÜŞ KARARI
1986 yılında Fransa’ya gittiğini ve 14 yıl orada kaldığını an9latan Hava Arslan, “İlk 3 yılım Fransızca öğrenmekle geçti. Akabinde Paris 1 Üniversitesi Sorbonne Fakültesi’nde coğrafya eğitimimi aldım. Mastır ve doktora çalışmalarımı orada bitirdim. 2000 yılında tekrar Türkiye’ye dönüş kararı aldım. Zira biz buna memleket hasreti diyelim. Geldikten sonra uzun yıllar Ankara’da yaşadım. Ankara yıllarında Fransız Büyükelçiliği’nin okuluna animasyon komitesi olarak kimi aktivedeler düzenledim. Fransız etüt merkezim vardı. Fransızca dersleri verdim. Daha sonra bu pandemi sürecinde girdiğimiz vakit meskende online Fransızca derslerine devam ettim. Bu pandemi süreci bize tabiatın ne kadar kıymetli olduğunu, toprağa dönüş kararımın ne kadar süratli gerçekleştirilmesi gerektiğini bana gösterdi. Mart ayı prestiji ile köye dönüş kararı aldım ve geldim.” dedi.
“TÜKRİYE’NİN ZİRAÎ ÜRETİMİNE KATKI SUNABİLİRİZ”
Köye dönüş emelinin rol model oluşturmak olduğunu aktaran Arslan, “Genç jenerasyonlara örnek olmak. Pandemi süreciyle birlikte görüyoruz ki biz kentlerde dört duvar ortasında sıkıştık kaldık. Kaslarım erimeye başladı. Benim bu gelişimi örnek alıp da köye gelme dileği taşıyan akrabalarımız olmaya başladı. Genç arkadaşlarımız gelip burada konut yapmaya başladı. Aslında bir şey daha göstermek istiyorum. Köyde kent hayatından çok daha lüks ve konforlu bir ömür sürerek burada ziraî üretime girebilirsiniz. Ziraî mekanizasyon, traktör üzere her türlü aletler, fiziken yorulmadan da tarım yapabileceğimizi gösterdi. Bu da mümkün. Çok yorulmadan çok daha keyifli işler yapabiliriz. Türkiye’nin ziraî üretimine katkı sunabiliriz.” tabirlerini kullandı.
“DÜNYADA ZİRAÎ ÜRETİME KATKI SUNMAK VE ÖRNEK OLMAK”
Dışa bağımlı olunduğunu lisana getiren Arslan, “Bu beni çok üzüyor. Benim emellerimden bir tanesi de ülke ekonomisidir. Dünyada ziraî üretime katkı sunmak ve örnek olmak. Toprak ana doğurandır, bayan da doğurandır. İki doğuran bir ortaya geldiği vakit bayan eliyle ekilen her fidanın öteki bir tadı ve manası olacaktır. Orman Bakanlığı ile bir projem var. Burası orman köyü olduğu için orman köylerinin çok hoş avantajları var. Köyümde yıpranmış orman yeri var. E-Devlet üzerinden talepte bulundum. Ardıç ve meşe ormanı olduğu için orada 30 sönüm badem ekmeyi düşünüyorum.” diye konuştu.
“BU BÖLGEYİ SALEP BÖLGESİ YAPABİLECEĞİME İNANIYORUM”
Mart ayında geldiğinde birinci olarak aspir ekimi yaptığını aktaran Arslan, “290 dönüm aspir ektik. Ama bu sene 500 dönüm kadar araziyi sürüp üzerine deve dikeni ekmeyi düşünüyorum. Deve dikeni, karaciğer yağlanması, kolesterol düşürücü tesiri, şeker hastalığı olmak üzere birçok yararı var. Tohumlarını ve yapraklarını kullanabiliyorsunuz. Geri kalanı da hayvanlara yem olarak gidecek. Deve dikeni kuraklığa çok sağlam. Artık kuru tarım yapmak zorundayız. Etraf sonralarına karşı hassas olmak zorundayız. Bana en büyük yararı da ekonomik olarak gübre kullanılmamasıdır. Zira tıbbi olarak kullanılacak. Onun haricinde bir salep denemesi yaptım. Bu sene Serapias ile başladım. Daha sonra bu salep olayını büyütmeyi ve burayı salep köyü yapmayı düşünüyorum. Madem doğal olarak var. Salebi onlarca dönüme çıkarmayı düşünüyorum. Zira ithalat ve ihracata baktığınız vakit salep kesimi yalnızca kaçak toplayıcılar ile besleniyor. Samsun, Sinop ve Amasya üzere çok hoş projeler geliştiren vilayetler var. Bu vilayetleri örnek alıyoruz. Bu bölgeyi salep bölgesi yapabileceğime inanıyorum.” formunda konuştu.
Ensonhaber
