Ankara’da oturan Funda Karadeniz 2009 yılında evlenip eşiyle Manavgat’a yerleşti. Çiftin, 2 yıl sonra Atacan ismini verdikleri oğulları dünyaya geldi.
Atacan 1 yaşına geldiğinde işsiz kalıp buhrana giren eşi, teze nazaran Funda Karadeniz’e, ‘Atacan’ı götür, bankaların oraya bırak gel’ dedi. Lakin Karadeniz, çocuğunu bırakmadı.
Funda Karadeniz, bir müddet sonra eşinden şiddet görmeye başladı.
EŞİNDEN AYRILDI
Polis merkezine giderek şikayetçi olan Karadeniz, eşine karşı uzaklaştırma kararı alınca meskenden ayrılıp Antalya’ya geldi.
Burada kalacak yeri olmayan Karadeniz, kucağındaki bebeğiyle birlikte parklarda, otogarda, hastanelerin acil kısımlarında yatmaya başladı.
KAYMAKAMLIK DEVREYE GİRDİ
Parkta yattığı sırada kendisini gören polisin durumunu sorması üzerine Karadeniz çocuğuyla birlikte parktan alındı ve Kepez Kaymakamlığı devreye girdi.
HASTANEDEN DÖNÜNCE OYUNCAKLARIYLA OYNUYOR
Teşebbüslerle Gazi Mahallesi’ndeki TOKİ Konutları’ndan mesken sahibi olan Funda Karadeniz, bir mühlet sonra bacaklarındaki menisküs rahatsızlığı nedeniyle yürümekte zorlanmaya başladı.
Meskende hareket etmekte dahi zorlanan annesinin yardımına ise Atacan yetişti. Annesinin eli, kolu olan küçük Atacan, onun yanından bir an olsun ayrılmıyor ve tüm gereksinimlerini karşılamasına yardımcı oluyor.
DERSLERİNİ TAKİP EDEMİYOR
Vakit zaman annesini hastaneye götüren Atacan, meskene döndüğünde ise oyuncaklarıyla oynuyor. Küçük çocuğun artık tek isteği dersleri takip edebilmek için bir tablet.
“EŞİM ATACAN’I SOKAĞA BIRAKMAK İSTEDİ”
Eşi kendisine şiddet uygulayınca konuttan ayrılığını söyleyen Funda Karadeniz, “Atacan, dünyaya geldikten sonra hastalandı. Eşim o vakit bana ‘Atacan’ı götür bankaların oraya bırak gel’ dedi. Ben bir anne olarak bu türlü bir şey yapamadım. Doktora götürdüm.
Daha sonra eşim bize şiddet uygulamaya başladı. Şikayetçi olunca uzaklaştırma kararı çıkarıldı. Ondan sonra bir daha bir ortaya gelmedik. Ben çocuğumu alıp konuttan ayrıldım.” dedi.
“ATACAN’LA BİRLİKTE HASTANEDE, OTOGARDA, PARKLARDA YATTIK”
Kendisini hayata bağlayan tek şeyin oğlu olduğunu anlatan Karadeniz, “Antalya’ya gelince kalacak yerim olmadığı için sokaklarda kaldım. Hastanede, otogarda, parklarda, karakolda yattım. Kepez Kaymakamlığı’nın aracı olmasıyla TOKİ’ye başvurdum ve başımı sokacak bir konut sahibi oldum. Çocuğumla birlikte bu konutumuza yerleştik. Ayaklarımın üzerinde durmamın tek sebebi oğlum. Öteki kimseyi düşünmüyorum.” dedi.
“575 LİRA ENGELLİ MAAŞIM VAR”
Oğlunun tableti olmadığı için derslerinden geri kaldığını söyleyen Karadeniz, “Bacaklarımda menisküs yırtılması var. Ameliyat olmam gerekiyordu lakin pandemi nedeniyle olamadım. Aylık 575 lira engelli maaşım var. Onun 100 lirasını mesken taksitine, 200 lirasını faturalara yatırıyorum.
Kalanıyla da geçinmeye çalışıyoruz. Öbür bir gelirimiz yok, yardımseverlerin takviyeleri sayesinde hayatta durabiliyoruz. Oğlumun tableti olmadığı için derslere giremiyor.” diye konuştu.
“OĞLUM HER ANIMDA YANIMDA”
Oğlu sayesinde yaşadığını söyleyen Funda Karadeniz, “Hastalığım nedeniyle Atacan olmasa ben yalnız yaşayamam. Bacaklarımın üstünde duramıyorum. Elimden tutuyor yürümeme yardımcı oluyor, kahvaltı hazırlıyor, merdivenleri inmeme yardımcı oluyor. Her anımda yanımda oluyor. Her yerde Atacan’ım yardımcı oluyor, Allah ondan razı olsun. Konutumuz 2’nci katta ve asansörü yok inip çıkmakta çok zorlanıyorum.” sözlerini kullandı.
Annesini çok sevdiğini söyleyen Atacan Karadeniz ise, “Annemin elini tutuyorum, hastaneye götürüyorum. Markete gidiyorum, yemek yapıyorum, çay demliyorum. Anneme yardımcı oluyorum. Cep telefonuyla derslerime girmeye çalışıyorum lakin dersten atıyor daima.” dedi.
Ensonhaber
