20. yüzyıl İtalyan edebiyatının kuşkusuz en güçlü kalemlerinden biriydi Dino Buzzati. Periyodun birçok sanatkarı üzere çok taraflıydı. Gazeteciliğin yanı sıra edebiyat alanında farklı cinslerde eser vermiş, hikayelerinin yanında roman, oyun, şiir, müzikaller için libretto yazmıştır.
Kendine mahsus mizah anlayışıyla kurguladığı, gerçek ile gerçeküstü ortasında salınan, bazen tekinsiz anlatı evrenleriyle tanırız onu daha çok.
RESSAM BUZATTİ
Halbuki Buzzati’nin hayal gücü salt yazı düzlemiyle hudutlu kalmamıştı. Kendi sürreal imgeler dünyasını tuvale de taşımış, dahası ömrü boyunca kendini bir müelliften fazla bir ressam olarak tanımlamıştır.
İtalyan müellif, ressam Dino Buzzati
ÜÇ EVRE…
Ressam Buzzati’nin sanatsal yaratımını üç evreye ayırmak mümkün. Birinci evre, 1923-1930 ortasında sembolizmin ağır bastığı üretimlere işaret eder; 1930-1964 ortasında yaptığı fotoğraflarda figüratif sembolizmin izleri daha besbellidir.
Olgunluk periyodu olarak tanımlanabilecek ve en özgün çalışmalarına imza attığı 1964-1972 yılları ortasında ise yapıtlarına İtalyan pop art’ın çizgileri yansır.
BİRİNCİ STANT
Sanatçı, 1958’de Milano’da birinci şahsî fotoğraf standını açar. Standa Le Storie Dipinte, yani resmedilmiş öyküler ismi verilir. Buzzati’nin stanttaki öyküleri, daha sonra öteki çalışmalarıyla birlikte Lorenzo Viganò tarafından tıpkı isimle kitap olarak basılır.
Bu kelamlar onun;
“RESSAMLIK HOBİ DEĞİL, MESLEĞİMDİR”
“İşin aslına bakılırsa, kendimi acımasız bir yanlış anlaşılmanın kurbanı olarak hissediyorum. Ben, hobi olarak, ne yazık ki ziyadesiyle uzamış bir mühlet boyunca müelliflik ve gazetecilik de yapmış bir ressamım. Halbuki dünya bunun tam zıddı olduğunu düşünmüştür, münasebetiyle da fotoğraflarımı ciddiye alması mümkün değil. Fotoğraf yapmak benim için bir hobi değil, mesleğimdir; asıl hobim yazı yazmaktır. Ancak özünde fotoğraf yapmak ve yazmak benim için birebir şeydir. İster fotoğraf yapayım ister yazayım, daima tıpkı amacın peşinde olurum: kıssa anlatmak”
ÖYKÜ ANLATICILIĞI
1969 yılında yayımladığı ve kendisine Paese Sera Ödülü’nü (1970) kazandıran (Çizgi Roman Biçiminde Şiir), sanatkarın kıssa anlatıcılığında kullandığı farklı lisanları bir ortada kullanma imkânını sağlar.
İtalyan edebiyatının birinci grafik romanı sayılan ve mitoloji ile pop kültürünün harmanlandığı bu yapıtında Buzzati, Orpheus ile Eurydike’nin mitini 1960’ların Milano’suna taşır.
Ergül Tosun
Kitap sayfası için irtibat:
Ensonhaber
