6 Ocak 1883’te Lübnan’da dünyaya gelen Cibran, şiirleri 20’den fazla dile çevrilen bir şair ve yazar. Ancak bunun yanında bugün eserleri dünyanın pek çok yerinde sergilenen bir ressam. 12 yaşında resim yapmaya, 20 yaşında da yazmaya başlamıştı. Önce bir ressam olarak keşfedilse de, o, daha çok düşünceleriyle dikkat çekti. Böylece eserleri de bir yaşam kılavuzu niteliği taşıyordu. Yaşamının son 20 yılını Amerika’da geçiren Cibran, eserlerini İngilizce yazdı. Onlardan en çok bilineni ilk kez 1923’te yayımladığı “Ermiş” oldu…
88 yıl önce bugün hayata veda etti. Onu hayat felsefesini aktardığı eserlerinden alıntılarla anıyoruz.
– “Hakikati buldum” değil, “Bir hakikat buldum” deyin. “Ruhun yolunu buldum” demeyin. “Kendi yolumda yürürken ruhla karşılaştım” deyin.
(Ermiş)
*
– Aynı duyguyu paylaşan kederli ruhlar birbirleriyle karşılaştıklarında huzur bulurlar.
(Kırık Kanatlar)
*
– Birlikte durun ama yapışmayın birbirinize: Çünkü ayrı durur tapınağın sütunları. Hem birbirinin gölgesinde büyümez meşeyle servi.
(Ermiş)
*
– Birbirinizin tasını doldurun ama aynı tastan içmeyin. Birbirinize ekmeğinizden verin ama aynı somundan yemeyin. Şarkı söyleyip dans edin birlikte, eğlenin, ama yalnız başınıza olun ikiniz de.
(Ermiş)
*
– Sonra “Seni seviyorum” dedin bana. Ama gerçekte, senin bende sevdiğin bizzat sensin.
(Kum ve Köpük)
*
– Aşk sürekli filizlenmiyorsa, bil ki can çekişiyordur.
(Kum ve Köpük)
*
– Sevdiğiniz zaman “Tanrı yüreğimde” değil, “Tanrı’nın yüreğindeyim” deyin. Sanmayın aşkın rotasını çizebileceğinizi, çünkü aşk sizin rotanızı çizer; sizi buna layık bulursa eğer.
(Ermiş)
– Neşeniz, maskesini çıkarmış kederlerinizdir.
(Ermiş)
*
– Eğer yüreklerinizi yaşamlarınızın gündelik mucizeleri karşısında hayretle dolu tutabilseydiniz, acınız da en az sevinciniz kadar harikulade görünürdü.
(Ermiş)
*
– Eğer Tanrı’yı bilmek isterseniz, bilmece çözmeye girişmeyin. Onun yerine çevrenize bakın, O’nu çocuklarınızla oynarken göreceksiniz.
(Ermiş)
*
– Ne gariptir ki toplum olarak, aklı yavaş olana değil de ayağı yavaş olana, yüreği kör olana değil de gözü kör olana acırız.
(Kum ve Köpük)
*
– Anladım ki kadının mutluluğu, ne erkeğin onur ve otoritesi ne de cömertlik ve yumuşaklığıdır. Aksine gerçek mutluluk, ruhları birleştiren, kadının sinesine erkeğin duygularını akıtan hayat yolunda ikisini tek bir parça, tanrının iradesi ile tek bir varlık yapan sevgidir.
(Asi Ruhlar)
*
– Kadınları konuşurken değil, size bakarken dinleyin…
(Çıkılamayan Yolculukların Dönüşü)
*
– Sıkıntıya ve dara düşünce dua ediyorsunuz; keşke sevinciniz doruklarda olduğunda ve bolluk günlerinizde de dua etseniz.
(Ermiş)
– Gerçek veriş, kendinizden vermektir. Çünkü sahip olduklarınız, yarın ihtiyacınız olabilir diye saklayıp koruduğunuz şeylerden ibaret değil mi?
(Ermiş)
*
– Veriyor; ama verirken verdiğin kimsenin utancını görmemek için yüzünü çeviriyorsan, o zaman gerçekten merhametlisin.
(Kum ve Köpük)
*
– Eğer çirkinlik diye bir şey varsa, o da, gözlerimizdeki önyargılı ölçekler ve kulaklarımız tıkayan balmumunun ta kendisidir.
(Ermişin Bahçesi)
*
– Sevinçlerimizi ve acılarımızı, onları yaşamadan çok önce seçeriz.
(Kum ve Köpük)
*
– Sen bana, “Rüzgar doğuya doğru esecek” dediğinde, ben de sana, “Bu doğru, rüzgar doğuya doğru esecek” diyeceğim. Çünkü aklımın rüzgarda değil de denizde kaldığını öğrenmeni arzu etmiyorum.
(Deli)
*
– Seni sessizliğinde dinleyebilen ya da sükunetinde anlayabilen birine kaç kez rastladın?
(Kendimle Konuşmalar)
*
– Pişmanlık gece avaz avaz bağırır,insanlar uyanıp kendilerine baksınlar diye.
(Ermiş)
– Bu muydu, onun için annemin karnını tekmeleyip durduğum hayat?
(Ermiş)
*
Damla Karakuş
[email protected]
Instagram: biyografivekitap
Ensonhaber
