2 yıl evvel Boğaziçi Üniversitesi Moleküler Biyoloji ve Genetik Kısmı öğrencisi Cemre Uçaryılmaz’ın mezuniyetine 1 ay kala, kemik kanseri teşhisi koyuldu.
Uçaryılmaz, başlanılan tedavi ve ailesi ile arkadaşlarının dayanağıyla hastalığı yendi.
Ceren Uçaryılmaz, “Gittiğim tabipler evvel pek teşhis koyamadılar. Düşünceli devirlerdi.” olarak anlattığı yıllardaki gayretini aktardı.
KEMİK KANSERİ TEŞHİSİ KONULDU
Uçaryılmaz, “Daha sonra tesadüfi bir halde, rastgele yolda düştüm ve canımın çok acımasından ötürü kaldırıldığım hastanede çekilen tomografi çok büyük bir kitlenin bulunduğu belirlendi. Teşhis kemik kanseri olarak koyuldu. Bu, tam benim okuldaki son dönemimde oldu. Aralık ayında ameliyatıma girdim, bir ay sonra mezun oldum. Hem finallerime çalışıyordum hem de tedavimi sürdürüyordum. Mezuniyet telaşım var. ‘Okulu bitirebilecek miyim?’ diye düşünürken, bir yandan da ameliyatlar, denetimler, kemoterapi hazırlıklarıyla günler geçiyordu.” dedi.
“TAMAM, ARTIK BİR TEŞHİSİM VAR”
Düşünceli günlerin ardından hastalığına teşhis konulduğu için sevindiğini söyleyen Cemre Uçaryılmaz, “Çok ağrı çektim. Ne olursa olsun dedim ki; ‘Tamam, artık bir teşhisim var. Her ne olursa olsun tedavinin ardından ağrım geçecek.’ Bu beni çok memnun eden bir şeydi. Karalar bağlamadım. Üzüldüm natürel ki, ‘Neden bu türlü bir şey oldu, neden beni buldu?’ diye düşündüm. Lakin bunların artık tahlili var. Kanser artık bulunan çok fazla ilaç ve tedavi metoduyla denetim edilebiliyor.” diye konuştu.
“AİLEM VE ERKEK ARKADAŞIM DAİMA YANIMDAYDI”
Kanser hastalığının tedavisi sırasında tıbbi prosedürler kadar moral ve motivasyonun da tesirli olduğunu hatırlatan Uçaryılmız, “Ailem ve erkek kardeşim daima yanımdaydı. Babamı, altı ay evvel kaybettik. Hayattayken babamın dayanağı, bize olan sevgisi kanserle çaba dönemimde en iyi ilaç oldu. Arkadaşlarım daima yanımdaydı. Erkek arkadaşım; bütün tedavi sürecimde İstanbul’da çalıştığı halde Bursa’da bulunduğum hastaneye geldi. Ne vakit ameliyat olacak olsam her sabah elimi tuttu. Birlikte ameliyathaneye indik. Bu üslup takviyeler sayesinde kendinize itimat geliyor. Diyorsunuz ki, ‘Ne olursa olsun bu beşerler, benim yanımda.’ Hekimler en iyi tedavi yaparken annem, kardeşim, erkek arkadaşım da ne olursa olsun benim yanımda olacaklar.
Her daim bütün zorlukları benimle bir arada göğüsleyecekler. Ruhsal olarak çok sıkıntı bir süreç ancak benim geçirdiğim ameliyatlar çok zordu. 5 tane ameliyat geçirdim. Omurgamdan çok meşakkat çektim. Bacağımdan çok meşakkat çektim. Eşyaları kaldıramadım, kullanamadım. Üzerimi kendim değiştirip, giyinemedim. Lavaboya gidemedim. Duş alamadım. Erkek arkadaşım bana ruhsal olarak takviye verirken, annem her vakit elim ayağım oldu. Her gece yanımdaydı. Ağrım olduğunda daima elimi tuttu ve yatağımdan kaldırdı, yatağa geri yatırdı. Her şeyime yardım etti. Annem olmazsa, erkek arkadaşım olmasa ben şu an bugünleri yaşıyor olamazdım.” dedi.
“AKADEMİSYEN OLARAK ÇALIŞMALARIMA DEVAM ETMEK İSTİYORUM”
Hastalığı atlattıktan sonra kanser tedavisine yönelik çalışmalar yapmaya başladığını söz eden Cemre Uçaryılmaz, “Moleküler biyoloji ve genetik kısmı mezunuyum. Bugüne kadar daima sinirsel hastalıklar üzerine çalışmak istiyordum. Stajlarımı bunun üzerine yaptım. Lakin bu yaşadığım olaylardan sonra dedim ki, ‘Ben okulda bu hastalığın eğitimini aldım ve nasıl bir sorun olduğunu biliyorum, bundan sonra bu hastalığı çözmeye kendimi odaklayacağım.’ Koç Üniversitesi’nde hücresel ve moleküler tıp alanında yüksek lisans yapmaya başladım. Şu an mide kanserinde ilaç direnci üzerine çalışıyorum. ‘Neden kemoterapi alan hastaların kimilerinde karşılık iyi olurken, kimilerinde makus oluyor?’ sorusuna yanıt bulacak araştırma yapıyoruz. Bundan sonra da akademisyen olarak çalışmalarıma devam etmek istiyorum. Maksadım, kanserin yenilebilir bir hastalık olduğunu göstermek. Yeni bir kemoterapi ilacı bulmak ya da hangi hastalar, hangi ilaçlarla daha iyi tedavi olur? Bu hastalıkla daha kolay, yan etkisiz nasıl atlatılır? Tahlil odaklı tedavileri nasıl bulabiliriz? üzere soruların yanıtını bulacak bilimsel çalışmalar yapmak istiyorum.” diye konuştu.
“MORALİMİZİ HİÇ BOZMADIK”
Kızına, kanser teşhisi konulduğunda ne ile karşılaşacaklarını bilmediklerini söyleyen anne Figen Uçaryılmaz da doktorların gayreti ve gerçek yönlendirmesiyle tedavinin başladığını anlattı. Bu süreçte karamsarlığa kapılmadıklarını söyleyen Figen Uçaryılmaz, “Hastalığı hiç konuşmadık. En kuvvetli tedavi sürecinde sohbetlerimiz; kızımın yüksek lisansı ya da doktorayı nerede yapacağı oldu. Cemre her vakit bilim insanı olmak isterdi. Bütün eğitim hayatı süresinde destekledik. Boğaziçi moleküler biyoloji genetik seçerken de aklında sinirsel hastalıklarla ilgili çalışma yapmak vardı. Gelin görün ki yazgı onu farklı bir alana çekti. Şimdi kanser alanında araştırma yapıyorlar. Kızımın her vakit destekçisiyim.” dedi.
Ensonhaber
