İlk şiirlerini “Ataol Gürus” adıyla, yerel gazete ve dergilerde yayımlayan Behramoğlu, gerçek şiir kimliğini 1965-1971 yılları arasında “Papirüs, Yeni Dergi, Yeni Gerçek, Halkın Dostları ve Şiir Sanatı”nda çıkan şiirleriyle kazandı. Halkın Dostları dergisinde İsmet Özel ile tanıştılar ve dostlukları 1960’lar ve 1970’lerin ilk yılları boyunca sürdü. Bu dönemde şiirlerinde, toplumcu, etkin bir edebiyat anlayışı yer etti…
Kitaplaşan ilk çevirisi 1967’de basılan Anton Çehov’un, “İvanov” oyunuydu. Şair, yazar, çevirmen, edebiyatçı kimlikleriyle yol alırken, gerçekçi ve toplumcu şiir ilkelerine yönelerek şiirlerini yeni tema ve biçim arayışlarıyla besledi.
“Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi” diyordu. Onu sanırım en çok bu şiiriyle bildik. Bir de annesinin kaybının ardından yazdığı özlem dolu şiirleri var ki…
Bugün Behramoğlu’nun doğum günü. 77. Yaşını şiirlerini okuyarak kutlayalım, ne güzel! Hafta sonumuza da renk gelir, olmaz mı?
İyi ki doğdun Ataol Behramoğlu…
Peki sizin en çok sevdiğiniz Behramoğlu şiiri hangisi?
YAŞADIKLARIMDAN ÖĞRENDİĞİM BİR ŞEY VAR
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Denize saatlerce bakabilir, bir kuşa, bir çocuğa
Yaşamak yeryüzünde, onunla karışmaktır
Kopmaz kökler salmaktır oraya
…
*
AŞK İKİ KİŞİLİKTİR
Değişir rüzgarın yönü,
Solar ansızın yapraklar;
Şaşırır yolunu denizde gemi,
Boşuna bir liman arar.
Gülüşü bir yabancının,
Çalmıştır senden sevdiğini;
İçinde biriken zehir,
Sadece kendini öldürecektir;
Ölümdür yaşanan tek başına,
Aşk iki kişiliktir.
…
BU AŞK BURADA BİTER
Bu aşk burada biter ve ben çekip giderim
Yüreğimde bir çocuk cebimde bir revolver
Bu aşk burAda biter iyi günler sevgilim
Ve ben çekip giderim bir nehir akıp gider
…
*
ANNEM YOK ARTIK 2
Anne diyemeyeceğim artık bir başkasına,
Sesimin anneme seslenirkenki tonuyla
Tatil dönüşlerinde annemin uğrayacagım evi yok,
Beni seven birileri olacak mı yine de
Gidip koşulsuz uzanacağım bir yatak,
Saçlarımı okşayacak bir el
Ama ben anneme de bütün bütüne
Bırakamadım kendimi
…
HEMINGWAY’İN BİR HİKAYESİNDEN ÇAĞRIŞIMLARLA
Kadın ve adam oturuyorlardı
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Aşkımız bitmesin isterim dedi
…
*
İSTANBUL
Göğsüme bir İstanbul çiziyorum
Başparmağımla, kelebek biçiminde
Çocukmuşum gibi aynanın önünde
Yüzümü saçlarımı okşuyorum
Kadıköy’den herhangi bir deniz
Tenha bir tramvay Şişli’den
Samatya’dan belki Sultanahmet’ten
İncir ağaçları anımsıyorum
…
SEVGİNİN ÖNÜNDE
Bütün insanları dostun bil, kardeşin bil kızım
Sevincin ürünüdür insan, nefretin değil
Zulmün önünde dimdik tut onurunu
Sevginin önünde eğil kızım
*
Damla Karakuş
[email protected]
Instagram: biyografivekitap
Ensonhaber
