Sakarya Üniversitesi Eğitim ve Araştırma Hastanesi Anestezi ve Reanimasyon Uzmanı Dr. Havva Kocayiğit ve İç Hastalıkları Uzmanı Dr. Kubilay İşsever, birçok kişiyi iyileştirmelerine karşın, vakit zaman çaresiz kaldıkları ve hastayı kaybettikleri durumlarda yaşadıkları üzüntüyü anlattı.
“YATAN HASTA SAYISI HER GEÇEN GÜN ARTIYOR”
Birinci başta herkesin koronavirüsten korktuğunu lakin sonradan alışıldığını, o nedenle hala önlemlere uymayanları gördüklerini tabir eden Kocayiğit, ağır bakım doluluk oranlarının arttığını, yatan hasta sayısının her geçen gün fazlalaştığını vurguladı.
“HASTALAR, YAKINLARIYLA VEDALAŞAMIYOR”
Kocayiğit, hastalık şiddetlendikçe teneffüs külfetinin arttığına dikkati çekerek, şunları kaydetti:
“Beni en çok üzen şey de hastalar ağır bakıma geldikten sonra uyanık oluyor, bağlantı kuruyoruz, bir şeyleri paylaşmaya başlıyoruz fakat hastalık ilerledikçe artık çok yoruluyor hastalar. Nefes darlığı çok artıyor, mecburen o hastaları entübe edip makineye bağlamamız gerekiyor. Makineden ayrılabilirse natürel ki çok büyük memnunluk, mucize üzere oluyor yakınlarına da. Hasta makineden ayrılamaz ve ölürse hasta yakınları bunu bilmiyor. Yani hasta nefes darlığıyla ağır bakıma geliyor, 1 hafta 10 gün kalıyor, daha sonra hastalık ağırlaşıyor derken 20-25 gün içinde hastayı kaybedersek, yakınlarıyla hiçbir vedalaşma bahtı olmuyor. Yakınlarıyla bu bağlantı kopukluğu beni çok üzüyor sahiden.”
“KORONAVİRÜS, SEVENLERİ AYIRIYOR”
Koronavirüsün yaşlı bir çifti ayırmasının kendisini çok üzdüğünü lisana getiren Kocayiğit, “Oğlu ve gelini umreye gitmiş, dönünce bunlara bulaştırmıştı. Daha sonra amca merhum oldu, teyze taburcu oldu fakat teyzeye bunu söyleyemedik. İkisi de ağır bakımda yatıyordu, birbirinden habersizdi. Teyzeyi çıkardık, morali yerine gelsin diye ‘Amca senden evvel çıktı.’ dedik ancak koronavirüs onları ayırdı.” dedi.
“İNSANLAR, AĞIR BAKIMI GÖRMÜYOR”
Havva Kocayiğit, ağır bakımdaki hastaları görmedikleri için insanların olayın ciddiyetini anlamadıklarını vurgulayarak, şu ihtarlarda bulundu:
“Bir yandan sevdiklerine veda edemeden ölen beşerler, öbür tarafta da sevdikleriyle bu önlemleri almayan beşerler var. Aslında ikisinin de özünde sevgi varken, biraz daha olayın farkında olmak gerektiğini düşünüyorum. İnsan için birbirinden uzak kalmak, toplumsal olmamak çok sıkıntı. Bunun farkındayız ancak bu bir süreç. Bu devir daha dikkatli davranılabilir. Biz elimizden geleni yapıyoruz lakin onlar da ellerinden geleni yaparsa çok keyifli oluruz.”
“KEŞKE İNSANIMIZ, BİR GÜN DE OLSA AĞIR BAKIMLARI GEZEBİLSE”
Güç bir süreçten geçildiğini aktaran İşsever, şu değerlendirmede bulundu:
“Yakın vakitte 44 yaşlarında bir erkek hasta çok süratli berbatlaştı. Elimizden gelen bütün tedavileri uygulamamıza karşın hastayı kaybettik. Hastası olmayan beşerler çok fazla işin vahametini anlayamıyorlar. Keşke her insanımızı en az bir gün ağır bakımda gezdirebilsek, yalnızca olayları görse insanların bu hastalığa bakışı yüzde 90 oranında değişir. Bu rehavet ortamı ortadan kalkar ve herkes işin ciddiyetini kavrar diye düşünüyorum zira bunun genci yaşlısı yok. Önlemsiz davrananları görünce büyük hayal kırıklığı hissediyorum. Beşerler olayın bu vahim boyutunu göremedikleri için çok rahat davranıyorlar. İşin ne boyutlara varabildiğini gördüğümüz için maskesiz, toplumsal aralığını koruyamayan vatandaşı bir de bunu pişkince yaptığını görünce, açıkçası kendimi biraz ihanete uğramış hissediyorum. ‘Bütün emeklerimiz boşa mı gidiyor?’ diye düşünüyorum.”
“LÜTFEN BU HASTALIĞI CİDDİYE ALIN”
“Lütfen bu hastalığı ciddiye alın, nitekim piyango üzere bir hastalık” sözünü kullanan İşsever, “Gencim bana bir şey olmaz, demeyin. Biz burada genç hastaları da görüyoruz. Geçen acil servisten ağır bakım yatışı için aradılar. 32 yaşında bir hasta, çabucak süreçleri hızlandırmaya çalıştım. Lösemisi varmış lakin sonuçta genç bir hasta. Ağır bakıma çıkamadan kaybettik hastayı. Yani bu kadar şiddetli.” kelamlarına yer verdi.
Ensonhaber
