İtalya’nın en sevilen yazarlarından Alessandro Baricco, Smith&Wesson isimli oyununda 1902 yılına dönüyor ve Niagara Şelalesi’ne uzuyor.
Kendini kanıtlamaya çalışan genç bir gazeteci olan Rachel Green, Tom Smith ve Jerry Wesson isimli iki adamın aklını çelerek onları şelaleden atlayıp sağ kurtulurlarsa köşeyi döneceklerine ikna ediyor ve karakterlerin isimlerinden da anlaşılabileceği üzere son derece komik olaylar gelişiyor.
Niagara Şelalesi’nde yüzmeye, salınmaya, şelalenin üstünde yürümeye, şelaleye atlamaya çalışanlar asla burada andıklarımızla hudutlu değil.
YENME TUTUKUSU HAYATLARA MAL OLDU
Şelaleye bazıları para bazıları şan şöhret için atlasa da birçok meydan okumanın gerisinde insanlığın imkânsızı başarma ve doğayı yenme tutkusu olduğu aşikâr. Bu, doğayı yok etmekle irtibatlı bir istek değil. Can Yayınları’nda yer alan habere nazaran, Nigara şelalesi pek çok yarışa sahne olmuş.
Tersine, hayranlıkla karışık hürmet duyulan bu hasım var olmayı sürdürmeli ki insan her vakit aşabileceği yeni bir imkânsızla karşı karşıya gelebilsin.
İtalyan müellif Alessandro Baricco
BİLEREK TEHLİKEYE ATLAMAK
İllüzyonistlerin havada asılı kutularda 44 gün aç yaşadığı, cambazların gökdelenlerin arasında ip üstünde yürüdüğü çağdaş çağda insanın kendini bilerek tehlikeye atmasına tahminen daha alışkınız fakat tekrar de Niagara’ya atlamak, üstelik 1902 yılında yalnızca bir fıçının içinde atlamak bir meczupluk. Üstelik bu mecnunluk kurgusal karakterlere mahsus değil.
Annie Taylor / 24 Ekim 1901
Annie Taylor, tahminen de Baricco’nun karakterine esin kaynağı olan kişi, bir fıçı içinde şelaleye atlayan birinci bayandı.
Annie’nin fıçısı hava almayacak formda kapatılmış, içindeki hava da bir bisiklet pompasıyla sıkıştırılmıştı.
Annie fıçıda hayli darbe alsa da şelaleden sağ çıktı. Bu yiğitliğin sonunda şan şöhret ve zenginlik bekliyordu lakin yoksulluk içinde öldü.
Bobby Leach / 25 Temmuz 1911
Niagara Şelalesi’nde yeni bir yiğitlik gösterisi için ortadan 10 yıl geçmesi gerekmişti. Bobby Leach bu sefer şelaleye çelik bir fıçının içinde atladı.
İki dizini ve çenesini kıran Bobby şelaleden sağ çıkmayı başardı ve uzun yıllar sonra Yeni Zelanda’da bir portakal kabuğuna basıp düştükten sonra kangrenden öldü.
Charles G. Stephens / 11 Temmuz 1920
İngiliz Charles G. Stephens, tahta fıçısına istikrar sağlamak ismine bir örs yerleştirmiş, güvenlik tedbiri olarak da kendini bu örse bağlamıştı. Şelaleden çıkarıldığında fıçıda sırf Charles’ın sağ kolu kalmıştı…
Jean Lussier / 4 Temmuz 1928
Joseph Albert Jean Lussier, Niagara Şelalesi’ne fıçı dışında bir şeyle atlayan birinci insandı: Jean’in tercihi, devasa bir lastik toptu.
Mucizevi bir formda atlayışı yalnızca ufak morluklarla atlatan Jean daha sonra turistlere lastik toptan kesimler satarak cüretini kâra dönüştürdü.
George L. Statakis / 5 Temmuz 1930
Yunan George L. Statakis, Jean Lussier’den esinlenerek Niagara Şelalesi’ne meydan okumaya karar vermişti.
Lakin araç olarak Jean’inkinden fazla Charles’ınkine benzeyen bir fıçıyı tercih etti ve bunu ağır bir biçimde çelikle sağlamlaştırdı.
Statakis’in atlayışı başarılıydı ancak en büyük kusuru yalnızca sekiz saatlik havaya muhtaçlık duyacağını düşünmesiydi fıçının içinde 22 saat boyunca şelalenin altında bireyli kalınca Statakis havasızlıktan öldü.
Ergül Tosun
Kitap sayfası için bağlantı:
Ensonhaber
