Çağdaş Amerikan edebiyatının önmeli müellifi Paul Auster, müelliflik hayatında ilham aldığı v eetkilendiği kitapları anlattı. Muharrir birebir vakitte çocukluğunu ve başındna geçen farklı olayları hasretle anıyor.
Auster başucunda duranlardan kütüphanesindeki şaşırtan kitaplara, çocukken nasıl bir okur olduğundan neleri okumayı sevmediğine, kitapların hayatındaki yerini daha iyi anlamamızı sağlayan hususlara değiniyor.
Yeni bir kitap üstüne çalışırken kurgu okumadığını fakat şiir, tarih ve biyografinin kabul edilebilir tipler olduğunu söyleyen Auster’ın başucunda James Baldwin’in toplu denemeleri ile birinci periyot romanları ve hikayeleri duruyor.
BİR ANI..
“Liseden beri (ki 1965’te mezun olduğum düşünülürse bu uzun vakit önceydi) yakın vakte kadar Baldwin okumamıştım ve üstünde çalıştığım roman çoğunlukla ’50’lerde ve ’60’larda geçtiğinden misyon hissiyle kitaplarına tekrar başladım. Vazife hissini çabucak yerini keyfe, hürmete ve hayranlığa bıraktı.”
Paul Auster
SEVDİĞİ MUHARRİRLER VE KİTAPLAR
Çocukken en sevdiği muharrirler ortasında Hans Christian Andersen, Robert Louis Stevenson, Edgar Allan Poe ve Sir Arthur Conan Doyle üzere isimler bulunan Auster, yakın vakitte birinci kere okuduğu en iyi klasik yapıtın Virginia Woolf’un Deniz Feneri olduğunu söylüyor.
DENİZ FENERİ ROMANI HAYRANLIĞI
“18 yaşındayken Woolf’un bir-iki kitabını okumuştum (Dalgalar ve Orlando) ve pek sevmeyip Woolf’u 51 yıl boyunca listemden çıkarmıştım. Ne aptalca bir hata! Deniz Feneri hayatımda okuduğum en hoş romanlardan.”
SEVDİĞİ KİTAP KAHRAMANLARI
Muharririn en sevdiği kitap kahramanı Don Quijote, en sevdiği antikahraman ise Raskolnikov. Dostoyevski’nin Auster için hakikaten özel bir yeri var çünkü edebî bir akşam yemeği verse, yaşayan ya da yaşamayan tüm müellifler içinde çağıracağı üç bireyden biri. Öbür ikisi ise Dickens ve Hawthorne.
NEW YORK ANISI
Paul Auster Nwe York anısını şöyle anlatıyor;
“Brooklyn’deki kırtasiye dükkânımın sahibi Çin’de doğmuş bir adam. Yardımcısı Meksika’da doğmuş, kasaya bakan bayan da Jamaika’da. Birkaç ay evvel soğuk bir gün ödeme yapmak için girişteki tezgâhta dururken Jamaikalı kasiyer (soğuk hava yüzünden) burnumun aktığını fark etti lakin durumu görmezden gelmek ya da bana burnumu silmemi söylemek yerine kutusundan bir mendil çıkarıp tezgâhın üstünden eğildi ve benim için burnumu sildi. Bunu nazikçe yaptığını da eklemem gerek, üstelik tek söz etmeden. Müsaade istemeden bana dokunması yanlış bir hareket miydi? Kuşkusuz bazıları bu türlü düşünecektir. Ancak bana sorarsanız bu sıradışı bir iyilikti ve ona yardımı için teşekkür ettim.”
Ergül Tosun
Kitap sayfası için bağlantı:
Ensonhaber
